wegen in Cebu
Watermeters
Op school met VHC shirts
kleine straat Cebu
MyCebu lol

VHC vriendschapsband

Raadslid John Jhinnoe over bezoek aan ziekenhuis in Cebu

CEBU CITY Vanuit Haarlemmermeer is vrijdag een delegatie naar zustergemeente Cebu City op de Filippijnen vertrokken. Onder hen is ook D66-raadslid John Jhinnoe. Hij doet verslag vanuit Cebu. Dit is zijn tweede bijdrage, onder meer over een bezoek aan het ziekenhuis in Cebu.

john_jhinnoe_in_cebu

Dag drie, maandag, staat in het teken van waterprojecten. Om 3.30 in de ochtend klaarwakker, de tweede avond wederom met een slechte nachtrust. De jetlag hakt er in! Omdat ik toch al wakker ben zit ik vroeg aan de ontbijttafel. Om 7.30 schuift ook de rest van de groep aan. Om 8.30 stipt vertrekken we door de kronkelende steegjes van Cebu naar de rand van de stad. We belanden aan de voet van een stevige heuvel, met wel een stijgingspercentage van meer dan 10 procent, bedenk ik me. De Mont Ventoux is er niks bij!

Voordat we ons aan de klim wagen worden we enthousiast begroet door jong en oud. De kinderen van de peuterschool zegenen ons en hun ouders doen een bloemenketting om ons nek. Aandoenlijk en hartverwarmend!

Hoog op de heuvel bevindt zich de krottewijk Tisa en samen met Oxfam heeft de Vereniging Haarlemmermeer – Cebu hier een bijzonder project gerealiseerd. De wijk beschikt nu over de schoonste drinkwater van de stad!

In de middag wordt het tweede succesvolle waterproject bezocht, een dorpje rondom CarCar, ongeveer 1,5 uur rijden van Cebu City. Voor beide waterprojecten geldt dat de waterkwaliteit enorm is verbeterd, zijn water gerelateerde ziektes tot een minimum gebracht en wordt er lokale kennis opgebouwd over water en pomptechnieken.

De terugweg, hoewel wij denken over een tweerichtingsweg op de Kruisweg, maken de inwoners van Cebu van een dubbele tweebaansweg met gemak een zesbaansweg en schiet het verkeer alle kanten op. Het principe niet te lang links te rijden, niet onnodig te toeteren en voorrang verlenen kennen ze hier niet. Onze chauffeur manoeuvreert met de grootste zorg ons terug naar het hotel. Dag drie zit erop.

Dag vier, dinsdag de emotionele achtbaan.

Ook vandaag worden we om 8.30 opgehaald. De ochtend bestaat uit een bezoek aan een van de drukste wijken van Cebu City. We beginnen bij de gezondheidskliniek Cogan Ramos. Dankzij de Vereniging Haarlemmermeer Cebu is daar nu vier dagen per week een arts en een tandarts aanwezig, vindt er kraamzorg plaats, worden er medicijnen verstrekt en wordt er voorlichting gegeven aan de inwoners.

Op een steenworp afstand bevindt zich een onderdeel van het project Smile. Hierbij worden de allerarmste kindercentra op een eenvoudige wijze ondersteund, zoals het bezorgen van een simpele cadeausetje met potloodjes, pennen en kleurboeken. Ook dit keer kwamen wij niet met lege handen en werden wij getrakteerd op een glimlach om nooit te vergeten!

Van vrolijkheid naar droefenis, aan de einde van de ochtend werden we ontvangen bij het tijdelijk onderkomen van het openbare ziekenhuis van Cebu City. Door de typhoon in 2013 werd het ziekenhuis volledig verwoest en sindsdien zitten zij in erbarmelijke omstandigheden in een oude brandweerkazerne. We krijgen een rondleiding, waarvan je bij tijd en wijlen een brok in je keel krijgt. Voor sommigen werd het zelfs even teveel.

In gesprek met de directeur kunnen we een eindeloze lijst opmaken: Geen fatsoenlijke operatiekamers, wachtkamers en bedden onder een afdakje in de brandende zon, kinderbedjes waarop wel 2 of 3 kindjes liggen en de radeloosheid van een ieder in het ziekenhuis!

Terug op mijn hotelkamer probeer ik het gevoel van onmacht, kwaadheid en verdriet te gieten in inkt. Het lukt niet, ik leg me erbij neer en werp een blik naar het programma van dag 5.

bron: Hcnieuws